Enfrentearse a un reto

 Mañá terei o último exame de xullo comezando así as ansiadas vacacións.

 Bases da enfermidade, así é como se chama a porta de saída do curso 2011-2012 e a porta de entrada do verán, de non facer nada, de poder permitirse o luxo de quedar na cama unha horiña máis sen ter que lidar co despertador.

 E aí vén o problema: tendo en conta que estes últimos meses a miña vida social estivo totalmente subordinada ao tempo de estudo, como me vou organizar agora? 

 Sei que estas reflexións poden soar un pouco estúpidas, pero vendo a inmensidade de tempo de máis que vou ter comparando ata o de agora, non sei moi ben en que empregalo. DURMIR vai ser o primeiro, de seguro. 

 En fin, supoño que chegado o momento terei moi ben claro o que facer. Sempre hai cousas que facer. Pero ese non é o caso. Ese non é o problema. O problema en sí é a ruptura de esquemas do meu "modus vivendi". Levo tanto tempo co cu pegado á cadeira que xa non recordo máis mundo máis alá do Carrefour, ao cal, por cuestións obvias, teño que ir como mínimo dúas veces á semana.

 Por outra banda, teño ganas de non facer nada. De ver pasar o tempo. Bótoo bastante de menos.

 Irresponsabilizarme. Iso é o que eu quero. Mandar a tomar polo cu todos os deberes do día a día. Unha utopía, seino. Máis que nada porque no momento en que se acaben as responsabilidades académicas darán comezo as responsabilidades domésticas. A cabeza non para...

 E mentres escribo todo isto, coa cabeza xa pensando en Muros (e o q iso implica), aínda me queda un exame por facer. Difícil, non imposible.

 Vou seguir. Boas tardes.

Limiar

 Supoño que isto implica unha nova fase na miña andaina coas redes sociais.
 Supoño que esta en concreto será coa que menos interaccione, xa que é preciso un pouco de inspiración para poder escribir, aínda que se trate dunha cousa sen importancia ningunha.
 Teño que confesar que, nestes últimos días de exames, a creación dun Blog era case unha necesidade, xa que os 140 caracteres de Twitter non eran suficientes para escribir moitas das cousas que pretendía.

 A verdade é que unha vez creado esta páxina non teño moi claro aínda sobre o que escribirei, anque non teño présa por atopar os temas adecuados.

Oxalá puidera dicir que este Blog servirá como bitácora de viaxe. O problema dese asunto é que non teño viaxes programadas das que haxa que relatar vivencias. O que teño claro é que isto non vai ser un diario. Non. Isto vai ser máis coma unha novela, un libro de contos... Unha recompilación daqueles momentos que eu, na miña humilde conciencia, considere que deben ser compartidos co resto da xente para alén do meu círculo de amizades,

 Tendo isto en conta, xa se pode adiviñar que, polo tanto, o Blog non vai ter unha temática concreta. Compartirei temas de actualidade, cancións, imaxes e sobre todo historias.

 E para poñer a guinda a este pequeno prólogo, unha canción. "Volver" un tango de Gardel versionado por Andrés Calamaro que, non tendo moito que ver agora mesmo, leva días acompañándome nas mañás, tardes e noites de estudo.